බොහෝ සතුන් සූළු දේටත් තැති ගන්නවා. බිය වෙනවා. ඒ සියලු දේ අතර වඩාත් තදින් දැනෙන්නේ මරණ බිය, යම් අයකුගේ සිතේ උපන් බය නැති ගැනීම් දුරු කොට නිර්භය බව උපදවා දිය හැකි නම් එය උත්තම වූ අභය දානය යි.

ලෝ තලය පුරා විසිරී පැතිරී සිටින අනේක විද වූ සත්වයින්ට මහත් වූ බියක් තැති ගැන්මක් උපදවන, මරණ බිය තරම් වෙනත් කාරණයක් නොමැති තරම් ය. උපතින්ම උරුම වන මේ අමිහිරි අත්දැකීම ඔවුන් ව කොතරම් අසරණ කරනවා ද යන්න මරණ මංචකයේ අසරණව විලාප දෙන, දඟලන සත්වයින් දුටු විට යන්තම් හෝ තේරුම් ගත හැකිය. සුලු දේටත් කම්පිතව බය තැති ගැනීමෙන් මුලු ජීවිත කාලයම වෙලාගෙන සිටින තිරිසන්ලෝ කයට යන්තම් හෝ පිළිසරණක් ලබා දිය හැක්කේ මිනිස් ලොව උපන් අපටය. නොයෙකුත් හේතුන් නිසා මරණයට වෙන් වූ සත්වයින් බොහෝමයි… ආහාර පිණිස දවසකට මරණයට පත්වන ගවයන්, කුකුළන්, මත්සයින් වැනි අප්‍රමාණ සතුන් ප්‍රමාණයක් කිසිදෙයක් කරකියා ගත නොහැකිව මරණය පෙනි පෙනී අසරණ වී සීටිත්. තවත් සතුත් මිනිසුන්ගේ සිරකරුවන් බවට පත් වී සිටිති. මේ සියලුම සතුන්ට අවශ්‍ය වනුයේ අභයයි – බිය රහිත බවයි. එක් මොහොතක්, හෝ ඒ සතුන්ගේ නිදහස, ජීවත් වීම දිය හැකිනම් ඒ පින මහත් ඵල මහානිසංස වේවි. නිදුක් නිරෝගී දීර්ඝායුෂ දිවියක් උරුම වේවි. සසර දුක් කෙළවර කිරීමට මහත් රුකුලක් වේවි.